Sınırsız ve değişken tabiatlarına rağmen dilsel ifadeler temel olarak ya bir bildirimde bulunmak ya da emir, nehiy, soru, temenni ve nidâ gibi durumları dile getirmek için kullanılır. Birinci kısmı temsil eden hüküm cümleleri “haber”, ikinci kısmı temsil eden ve istek/dilek bildiren yapılar “inşâ” diye tanımlanır. Bu iki söz türünü Arap belâgatı çerçevesinde incelemeyi hedefleyen bu çalışma, bir giriş ve üç bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünde, öncelikle haber ve inşâ kavramlarının dildeki yeri ve önemi, belâgat ilmi ve bazı disiplinlerle ilişkisi üzerinde duruluyor. Birinci bölüm haber kavramına tahsis edilmiş olup bu kavram üzerinde cereyan eden bazı tartışmalar, haberin doğruluğunun mahiyeti, haber cümlesinin kısımları, haberin mesajları, muhatabın durumu açısından türleri ve haberin, zâhirî gereğinin (muktezâ i zâhir) dışına çıkması gibi konular inceleniyor. İkinci bölümde yazar haberin mukabili olan inşâ kavramı üzerinde kapsamlı biçimde dururken, üçüncü bölüm ise haber ve inşâ ile ilgili ortak bazı meseleleri ele alıp “söz edimleri teorisi”ne değiniyor.
