Hz. Peygamber’in hadislerini araştırmaya verilen önem, onları nakleden kişilerin kimliklerinin ve durumlarının da araştırılmasını gerekli kılmıştır. Hadislerin sonraki nesillere nakli hususunda sahâbenin gösterdiği dikkat, kısa süre içinde hadis rivayetinde sıkı bir şekilde isnat tatbikine dönüşmüş, peşinden sahâbe, tâbiîn, tebeu’t- tâbiîn ve sonraki nesillerden hadis rivayetiyle ilgisi olan binlerce kişi hakkında yapılan araştırmalar neticesinde toplanan bilgiler rical kitaplarında kaydedilmiştir. Rical kitapları, çoğunlukla hadis râvilerini ve hadis ilmiyle iştigal edenleri tanıtan ve müellifleri hadisçi olan eserlerdir. Muhtevaları, genellikle şahısların kimlik bilgileri ve vefat tarihleri, hocaları ve talebeleri, hal tercümelerine dair bazı mâlûmat ve hadis otoritelerinin onlar hakkında verdiği cerh ve ta dîl hükümlerinden oluşur. Rical ilminin kaideleri, muhaddislerin Hz. Peygamber’in sünnetini muhafaza için ortaya koydukları büyük gayretleri göstermektedir. Cerh ve ta dîl âlimleri, hadis râvileriyle ilgili her türlü bilgiyi toplayıp değerlendirmişler ve onları sıkı bir tenkit süzgecinden geçirmişlerdir. İsnat sistemi ve râvilerin tenkidi için geliştirilen bu kurallar orijinal olup tamamen müslümanlara hastır. Bu çalışmada, rical ilminin doğuş ve gelişim süreciyle 10. (16.) yüzyıla kadar telif edilen önemli eserler, metot, muhteva ve kaynakları yönünden tanıtılmakta ve her birinin konusundaki önemi üzerinde durulmaktadır.
