Ebû Abdillah Muhammed b. Mahmûd İsfahânî (v.688/1289) Mantık, Hilâf, Fıkıh Usûlü ve Usûlüddîn alanında temel metinler hazırlama gayesiyle kaleme aldığı bu kitapta, dört müstakil ilmi muhtasar bir şekilde anlatmaya gayret etmiştir. İsfahânî’nin mantık ilmindeki hocası İsagoci yazarı Ebherî olup, kitabın mantık bölümünde onun birikiminden ziyadesiyle istifade etmiş ve İsagoci’ye göre daha gelişmiş bir metin ortaya koymuştur. Hilâf bölümünde Amîdî’nin yöntemini takip etmiş ve bu bölümü onun öğrencilerinden istifade ederek oluşturmuştur. Fıkıh usulü bölümü ise Râzî’nin Mahsûl adlı eserinin muhtasarı mahiyetindedir. İsfahânî, bu bölümde “el-İmâm” diyerek Râzî’nin pek çok görüşüne temas eder, fakat yer yer onun görüşlerini eleştirmekten de geri durmaz. Usûlüddîn bölümünde, konuları bir Eş arî kelamcısı olarak ele alan İsfahânî, Râzî’nin geliştirdiği tahkik yöntemini takip etmiştir. Eser İstanbul baskısıyla eş zamanlı olarak Beyrut’ta Dâru İbn Hazm tarafından da basılmıştır.
