VII. (XIII.) yüzyılın muhakkik sûfîlerinden Afîfüddin et-Tilimsânî’nin Allah ve rahman ismine dayalı ilâhî isimler nazariyesini kurduğu Meâni’l-esmâi’l-ilâhiyye adlı eseri, Dr. Orkhan Musakhanov’un tahkikiyle ilk defa İslâm Araştırmaları Merkezi’nin (İSAM) İkinci Klasik Dönem Projesi kapsamında yayımlandı. VII. (XIII.) yüzyıl, Muhyiddin İbnü’l-Arabî, Sadreddin Konevî, İbnü’l-Fârız ve Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî gibi eserleriyle gelenek oluşturan müelliflerin yaşadığı bir asırdır. Yazdığı eserler, Konya, Kahire ve Dımaşk üçlüsünde geçirdiği ömür ve kurduğu ilişkilerle VII. (XIII.) asrın önemli sûfîleri arasında yer alanlardan biri de Afîfüddin et-Tilimsânî’dir. Tasavvufun dört klasiğini, Abdülcebbâr Nifferî’nin (ö. 354/965’ten sonra) Mevâkıf’ını, Abdullah Herevî’nin Menâzilü’s-sâirîn’ini, İbnü’l-Fârız’ın Tâiyye’sini ve İbnü’l-Arabî’nin Fusûsü’l-hikem’ini şerheden Tilimsânî, söz konusu şerhlerden önce Şerhu’l-Fâtiha ve Meâni’l-esmâi’l-ilâhiyye adlı eserlerini telif etmiştir. İlk defa yayımlanan Meâni’l-esmâi’l-ilâhiyye Allah ve rahman ismine dayalı ilâhî isimler nazariyesinin kurulduğu bir eser olarak esmâ-i hüsnâ çalışmaları için kaynak değeri taşımaktadır.
