Her insan dünyaya tertemiz ve değerli bir varlık olarak gelir. Her insan çocukluğunda masum ve tertemizdir. Büyüyüp günaha bulaşmaya başladığında kalbi de katılaşmaya başlayarak İnsanların işlediği günahlar artıkça da insan özelliklerini kaybederek yaratılış gayesini unutur. Öze dönüş, İnsanın kendi aslî ve insancıl vasıflarına; merhamet, sabır, vefa, affedicilik, yardımseverlik, gibi güzel ahlakı temsil eden değerlerine geri dönmesidir. Öze dönüş, insanın kendi iç dünyasına yönelerek, tefekkürle, kulluğunun bilincine varması ve bu sayede hayatına, ruhuna ve davranışlarına anlam kazandırmasıdır. Yüce Allah'a ve O'nun insanlar için belirlediği hayat çizgisine yönelerek, verdiği nimetlere minnettar olarak, O'na dil, kalp ve bedenle şükretmesidir.
