Kitabın adında yer alan “Hanefî-Mâtürîdî, tefsir, gelenek” kavramları çalışmanın muhtevasına yönelik bilgi vermenin yanında eserin sınırlarını da çizmiştir. Bu bağlamda kitabın konusu Ömer en-Nesefî’nin (ö. 537/1142) müfessir kimliğinin et-Teysîr fi’t-Tefsîr isimli eseri özelinde çok boyutlu incelenmesidir. Amacı müellifin et-Teysîr’in yazımında farklı geleneklerin bilgi birikimini kendi bütünlüğü, dinamikleri ve tarihî ilişkileri bağlamında sentezleme girişiminin sorgulanmasıdır. Bu amaç çerçevesinde Taberî, Mâtürîdî, Kuşeyrî, Sa‘lebî, Vâhidî başta olmak üzere İbn Kuteybe, Abdülkâhir Cürcânî, Begavî, Râgıb el-İsfahânî, Zemahşerî, İbn Atıyye, Tabersî gibi isimler, karşılaştırma ve nedensellik ilişkilerini göstermek için seçilmiştir. Bir anlamda çalışmada tefsir disiplini özelinde mukayeseye dayalı gelenek ve etkileşim incelemesi yapılmıştır. Çalışmanın sonuçlarına göre, Nesefî’nin kurucu bir metin kaleme alarak geleneğinde var olan tefsir yazım ihtiyacını giderdiği, klasik dönem tefsir anlayışını sentezleme girişimindeki tahkik tavrında özgün yaklaşım sergilediği anlaşılmıştır. Özellikle Sa‘lebî ve Kuşeyrî çizgisindeki irtibatlarıyla takipçisi olduğu Mâtürîdî tefsir anlayışına yeni bir soluk kazandırdığı fark edilmiştir. Temsilcisi olduğu Hanefî-Mâtürîdî geleneğin hicrî VI. asır ilim dünyası özelinde ehl-i hadîs ve tasavvuf gelenekleriyle etkileşime geçmesine destek verdiği fark edilmiş ve geleneğinin tanınırlığına katkı sağladığı ortaya çıkarılmıştır.
