Yeryüzünde henüz “insan” diye anılan bir varlık yokken, Allah insanı kendisine halife olsun diye yarattı. İnsan; anlama, kavrama, düşünme yetileriyle donatıldı ve sorumlu bir hâle geldi. İnsan, kendi iradesiyle sakınacak yahut sapacak bir potansiyeli özünde barındırmaktaydı. Bu yüzden Rahmân ve Rahîm olan Allah, insanlara kendi içlerinden seçtiği rehberler yani peygamberler gönderdi. Peygamberlerin görevleri ise insana nasıl bir insan olması gerektiğini göstermekti. Kur’an’ın da Hz. Peygamberin de en önemli ve öncelikli konusu halife olarak yaratılan insandır. Ve insanın kendisini tanıyabilmesi için Kur’ânî ve Nebevî insan tasavvuru oldukça ehemmiyetlidir. Bu çalışma, bir taraftan bu tasavvuru anlatırken, diğer taraftan da son peygamber Hz. Muhammed (sav)’in insanlıkla ilgili öğretisini ele almaktadır
