İlahî vahyin insanlar için gönderilmesi, insanın insanlığını keşfetme ufkunu açan bir imkân olarak da düşünülmelidir. Vahiy, insanın algılamasını geliştiren ve genişleten bir özelliğe sahiptir ve bu yüzden “irşad edici”dir. Dünyada yolunu ve yönünü her an kaybedebilme endişesi taşıyan insana “yol gösterici”dir. Son ilahî kitap olan Kur’an-ı Kerim’in insanları irşad ederken nasıl bir yöntem izlediğini belirlemeye yönelik olarak yapılmış bir tefsir çalışması olan bu eserde; Kur’an’ın, gizemli ve esrarlı Arap dilinin güzellikleriyle birlikte, ilahî vahyin zamanlar ve mekânlar üstü evrensel çağrısının birleşiminden oluşan mucizevi bir kelam olduğu ve insanın da karmaşık bir yapıda bulunduğu göz önünde tutularak, Kur’an’ın yol göstericiliğinin ne şekilde gerçekleştiği anlatılmıştır.
