Resâil fi’l-Fıkh isimli bu derleme kitap, Osmanlı ilmiye sınıfının önde gelen ulema ailelerinden Ahîzâdeler’in bir ferdi olan Abdülhalim Efendi’ye (ö. 1013/1604) ait dört fıkhî risaleyi içermektedir. Risalelerden ilki, yargı hukuku alanına ait “el-kavlü li-men” literatürü içerisinde değerlendirilebilecek olan Risâle fî beyâni ahvâli’l-müddeî ve’l-müddeâ aleyh (thk. Muhammet Selman Tüfekçioğlu) isimli eserdir. Abdülhalim Efendi burada, mahkemede tarafların beyyine ikame edememesi durumunda davanın kimin sözüne göre kurulacağı konusunu ele almıştır. İkinci risale, geç dönem Hanefî fıkıh kitaplarında yer alan ve mezhebin yerleşik görüşünde sahih bir istidlal türü olarak kabul edilmeyen “mefhûm-i muhâlefet” delili ile istidlal edilen fürû-i fıkha ait meseleleri inceleyen Risâle fî mefhûmi’l-muhâlefe (thk. Okan Kadir Yılmaz) isimli çalışmadır. Fıkıh usulünde ihtilaflı deliller arasında sayılan ve Hanefî mezhebinde sadece bir hakkın def‘inde hüccet kabul edilen “istishâb” delilini inceleyen Risâle fî mebhasi’l-istishâb (thk. Musa Sancak) derlemenin üçüncü risalesidir. Derlemede yer alan el-Mesâilü’l-fıkhiyye el-mültekata isimli (thk. Şaban Kütük) son tahkik çalışması esasen Abdülhalim Efendi’nin çeşitli fıkıh konularına dair kaleme aldığı on üç müstakil nottan/tâlikadan oluşmaktadır. Her biri kendi alanında özgün çalışmalar olan bu risaleler, bir Osmanlı âliminin fıkıh kültürünü, yargı tecrübesini ve ilmî/fikrî birikimini yansıtan çalışmalardır. Yazarın hayatı ve eserleri hakkında muhakkiklerce kaleme alınan inceleme ve değerlendirme yazılarıyla birlikte, İslam Araştırmaları Merkezi (İSAM) tarafından uzun ve titiz bir editoryal sürecin sonunda “İkinci Klasik Dönem Projesi” kapsamında yayıma hazırlanan bu çalışma, İslam ve Osmanlı hukuk düşüncesi alanına önemli katkılar sunacaktır.
