Genel Osmanlı tarihi çizgisinde Fâtih Sultan Mehmed’den sonra klasik devlet formunun yerleşmesinde kendisinden sonra gelen üç padişah döneminin önemli bir yeri vardır. Fâtih’in devleti dönüştürmeye yönelik hızlı atılımlarının yavaşlatılıp yeni bir soluk alındığı, bir ölçüde “Doğu rönesansının” yaşandığı II. Bayezid dönemi;“Yavuz” lakaplı I. Selim’in Doğu siyaseti ile Osmanlı Devleti’nin kazandığı yeni dinî misyon ve onun ardından daha sonra “Kanûnî” unvanıyla anılacak olan I. Süleyman’ın Orta Avrupa’ya ve Akdeniz’e ağırlık veren Batı politikaları ve imparatorluğun uzak sınırlarına yönelik yeni ilgiler, “Klasik Çağ” olarak adlandırılan XVI. yüzyılı adeta “Osmanlı Türk Asrı” olarak şekillendirmiştir. Emperyal bir anlayış ve zihniyetin ortaya çıktığı bu yeni asrın üç önemli siması olarak II. Bayezid, I. Selim ve I. Süleyman söz konusu oluşumda mühim roller oynamışlardır.
