Osmanlı tarihçiliğinde Kanûnî Sultan Süleyman’ın saltanatının ardından genellikle bir duraklama dönemi yaşandığı yaygın bir kanaat haline gelmiştir. Bunun en büyük sebebi olarak otoritesi sarsılmış, güçsüz, artık sefere çıkmayan padişah tipleri gösterilir. Bununla beraber Osmanlı siyasî tarihinin gelişme çizgisine dikkat edildiğinde bunun belirli bir ölçüye göre değerlendirilemeyeceği, pek çok farklı parametreyi göz önüne almak gerektiği, böyle bakıldığında ise duraklama olgusundan söz edilmeyeceği ileri sürülür. Öte yandan saltanat sistemi açısından muktedir padişah söyleminin yerini bu dönemde artık hânedanın bizâtihi kendisinin almaya başladığı farkedilir. Bu bağlamda Kanûnî Sultan Süleyman’dan sonra tahta çıkan Osmanlı sultanlarının devletin işleyişindeki rollerini anlamak için onların şahsî dünyalarını ortaya koymak ve meydana gelen siyasî olaylar karşısındaki tavırlarını tespit etmek önemli görünmektedir. Bundan hareketle bu kitapta Kanûnî’den sonra 1566-1648 yılları arasında tahta çıkan sekiz padişahın şahsî biyografi ve dönemlerine yer verilmiştir. Ele alınan biyografiler II. Selim, III. Murad, III. Mehmed, I. Ahmed, I. Mustafa, II. Osman, IV. Murad ve Sultan İbrahim’e aittir.
